poedercoating

Poedercoaten is een coatingproces waarbij een doorgaans elektrisch geleidend materiaal wordt gecoat met poederverf. Het poeder wordt elektrostatisch of tribostatisch op het te coaten substraat gespoten en vervolgens gebakken. Voorafgaand aan het poedercoaten moet het werkstuk goed worden ontvet en indien nodig worden behandeld met een anticorrosiebescherming. Tegenwoordig kunnen de baktemperaturen sterk variëren, afhankelijk van de toepassing.

Door het bakken wordt een blijvende hechting (zuiver mechanisch in elkaar grijpen) en een gelijkmatige, dichte coating bereikt, die deels door coagulatie (vrijwel sinteren) en deels door smelten van de deeltjes plaatsvindt. De poedercoating kan ook worden aangebracht door middel van wervelbedcoating. Een verwarmd werkstuk wordt kort ondergedompeld in een plastic poeder dat met perslucht wordt gefluïdiseerd. Het poeder smelt op het oppervlak en vormt een plastic laag, terwijl de hitte van het werkstuk het poeder doet smelten.

Rhenotherm Kunststoffcoatings GmbH voert contractcoatings uit met verschillende poeders.

De basisprincipes van het poedercoaten zijn overigens al eind jaren 1940 en begin jaren 1950 ontwikkeld. Eerst werden organische poedervormige polymeren met een vlam op metalen oppervlakken gespoten. De Duitse wetenschapper dr. In 1953 ontwikkelde Erwin Gemmer het eerste standaard poedercoatproces, het reeds genoemde wervelsinterproces. De laagdikten, die toen nog erg hoog waren, werden toen halverwege de jaren zestig aanzienlijk verminderd door de komst van elektrostatische spuitpistolen.

Door voortdurende innovatie op het gebied van poedercoaten is het nu mogelijk om naast klassieke metaalcoatings ook temperatuurgevoelige materialen zoals kunststoffen te poedercoaten.