hechting tendens

Adhesie (van het Latijnse adhaerere 'vastklampen' of 'aanhechten') beschrijft de adhesie tussen lichamen van verschillende soorten. De krachten die tussen atomen en moleculen werken, de zogenaamde moleculaire krachten, zijn onderverdeeld in twee soorten: de cohesie- en adhesieve krachten .

De cohesieve kracht zorgt ervoor dat de atomen en moleculen van een lichaam bij elkaar worden gehouden, b.v. B. bij het buigen van een spijker blijven de deeltjes aan elkaar plakken. Hoe groter de cohesiekracht van een lichaam, hoe vaster het is (vast lichaam = grote cohesiekracht, vloeistoffen = lagere cohesiekracht, gassen = zeer kleine cohesiekracht).

De adhesiekracht verwijst naar de aantrekkingskracht tussen deeltjes van verschillende lichamen, b.v. B. Inkt plakt op papier, krijt plakt op het bord, lijm plakt op hout. De sterkte van de adhesiekrachten is afhankelijk van het betreffende materiaal. Ze hebben bijvoorbeeld een bijzonder hoge hechtkracht. B. Lijmen, verven en vernissen.

Hechtingsneiging verwijst naar de mate van aantrekking tussen twee verschillende lichamen. Als er sprake is van een grote hechtingsneiging, hechten beide lichamen goed aan elkaar (bijvoorbeeld verf op de carrosserie van het voertuig). Als er sprake is van een neiging tot lage adhesie, hechten beide lichamen slecht of helemaal niet aan elkaar. Een lage hechtingsneiging heeft daarom een ​​niet-klevend effect.

Het doel van een oppervlaktecoating die een antikleefstofeffect moet hebben is daarom de laagst mogelijke adhesietendens tussen de coating en de stoffen of media die het raken.