malowanie proszkowe

Malowanie proszkowe to proces powlekania, w którym ogólnie przewodzący elektryczność materiał jest powlekany farbą proszkową. Proszek natryskuje się elektrostatycznie lub trybostatycznie na powlekane podłoże, a następnie piecze. Przed malowaniem proszkowym przedmiot musi być dobrze odtłuszczony i, jeśli to konieczne, zabezpieczony antykorozyjnie. Obecnie temperatury pieczenia mogą się znacznie różnić w zależności od zastosowania.

Dzięki wypiekaniu uzyskuje się trwałą przyczepność (czysto mechaniczne zazębienie) i równomierną, gęstą powłokę, która odbywa się częściowo poprzez koagulację (praktyczne spiekanie), a częściowo poprzez topienie cząstek. Powłoka proszkowa może być również nakładana przez powlekanie w złożu fluidalnym. Ogrzany przedmiot jest na krótko zanurzany w proszku z tworzywa sztucznego, który jest fluidyzowany sprężonym powietrzem. Proszek topi się na powierzchni, tworząc plastikową warstwę, ponieważ ciepło z obrabianego przedmiotu topi proszek.

Rhenotherm Kunststoffcoatings GmbH wykonuje powłoki kontraktowe różnymi proszkami.

Nawiasem mówiąc, podstawy malowania proszkowego zostały opracowane już na przełomie lat 1940. i 1950. XX wieku. Najpierw organiczne, sproszkowane polimery napylono płomieniowo na powierzchnie metalowe. Niemiecki naukowiec dr. W 1953 roku Erwin Gemmer opracował pierwszy standardowy proces malowania proszkowego, wspomniany już proces spiekania wirowego. Grubości warstw, które w tamtym czasie były jeszcze bardzo wysokie, zostały znacznie zredukowane dzięki pojawieniu się w połowie lat 60. pistoletów elektrostatycznych.

Dzięki ciągłym innowacjom w dziedzinie malowania proszkowego, oprócz klasycznych powłok metalowych, możliwe jest obecnie poddawanie lakierowaniu proszkowemu materiałów wrażliwych na temperaturę, takich jak tworzywa sztuczne.